De winter dient zich aan, eindelijk zou ik zo denken... want als het kouder wordt reis ik minder over en weer tussen Vlaanderen en Parijs. En dat resulteert dan weer in meer vrije tijd. Meer vrije tijd betekent: tijd én zin om de handwerkhobby te beoefenen:)
Er woedt ondertussen een kleine onrust in mij, want ik vraag me de hele tijd af: 'Hoe moest het ook alweer? Kan ik het nog wel?'
'Stilstaan is achteruitgaan' wordt wel eens gezegd... Zucht.. De tijd zal het me leren.
Maanden geleden diende ik me aan om mee te werken aan het SewAlong Project, gebaseerd op het boek ZoGeknipt, u allen welbekend:) Helaas ben ik in de loop van de maand juni afgehaakt omdat ik vrij vaak weg was uit Parijs (en daar staat de naaimachine). Parijs is heerlijk, maar tijdens de zomermaanden vertoef ik veel en veel liever aan de Zeeuwse kust.
Toen ik deze ochtend de planning voor de SewAlong ter hand nam om te zien hoe groot de achterstandsschade opliep werd ik blij verrast. Eén van de projecten voor de maand november (het nummer 12) had ik eerder al gemaakt, dus daar kan ik nu mooi gebruik van maken:)
Deze tas was mijn allereerste probeersel uit het boek, en omdat het meteen vrij goed lukte is de microbe om meer te gaan experimenteren toen keihard toegeslagen.
Dit tasje ging naar mijn mama:
En voor dochterlief, die vaak met zware mappen naar het werk vertrekt, maakte ook nog ik deze:
Het zal enig doorzettingsvermogen vragen, maar ik wil ook nog dolgraag de projecten van de maand juli (nr.6 tas op maat), augustus (nr.24 meninatasje) en september (nr.18 tas met rits) maken. Moet lukken!
Ik ga deze week nog aan de slag:)
Liefs,